Klukkan er sjö að morgni og íbúðin mín hefur fyllst af tuttuguogfjórum unglingssjómönnum. Þar af eru tólf unglingsstrákasjómenn. Heimasætur í þessari aðstöðu ættu að hoppa hæð sína af gleði og greddu. Ekki ég. Þetta eru líka bekkjarbræður mínir og mér finnst þeir óþroskaðir, asnalegir og í mesta lagi bróðurlegir. Alveg eins og í barnabókum. Í Landakotsskóla bar ég meiri virðingu fyrir bekkjarbræðrum mínum. Þá var virðingin líka gagnkvæm og þeir skipuðu mig konung sinn. Já, mér getur ekki líkað við nokkurn mann án þess að hann kitli hégómagirni mína.

Seinasta vika hefur verið viðburðarík í skólanum verandi sú seinasta. Ég fékk til að mynda bæði skó og skaparhár í munninn á meðan ég stóð kramin milli fimmtu og sjötta bekkinga í gangaslaginum. Hann var með nýju sniði í ár. Sextíu útvaldir sjöttu bekkingar á móti sextíu útvöldum fimmtubekkingum. Ég er sumsé í rektors útvöldu þjóð.

Nú ætla ég að klæða mig í sjóamannagallann og troða í pípuna og halda áfram að dimmitera.

Reynt að birta síðan um eftirmiðdag miðvikudags:

Í dag er ég megasátt, tremmahress, snarglöð og highsæl! Ástæðurnar eru eftirfarandi:

Eitt íslenskustúdentspróf í bókmenntasögu búið: RÚST! Eyddi löngum tíma í að leggja verk og höfunda á minnið. Svo var spurt um ,,íslenzkan aðal”. Hvílík himnasending. Nema hvað bekkjarsystur mínar þekktu það ekki og urðu hundfúlar. Þá meina ég það fúlar að þær nenntu að eyða heilum íslenskutíma í að röfla um hvað þetta væri ósanngjarnt. Búfrikkidíhú! Dæmi um verk sem ég var að leggja á minnið eru hér að neðan og svo er spurt um Þórberg – kommon sense og kökubiti:

Hernaðarsögur blinda mannsins eftir Halldór Stefánsson
Dalalíf I-V eftir Guðrúnu Árnadóttur frá Lundi
Ljóð og ný ljóð eftir Guðfinnu Jónsdóttur
Dætur Reykjavíkur eftir Þórunni Elfu Magnúsardóttur
Gunnar og Kjartan eftir Véstein Lúðvíksson

Ásgeir er kominn aftur frá Asíu. Þetta var bara veik tilraun til að þykjast geta lifað án mín og verið sjálfstæður. Á meðan ánetjaðist ég One Tree Hill, lék í herranótt, byrjaði að æfa thai-box og saknaði hans MIKIÐ. Ekki lengur. Vei! Svo er hann líka búin að lofa að koma út með mér að hlaupa á eftir. Þið ykkar sem ekki vitið: þetta er sögulegt, ótrúlegt og meira ótrúlegt allt í senn. Kannski er hann bara að plata mig. Þá lem ég hann með thai-box-vöðvunum mínum.

Ég bjó mér til alterego sem er viðkvæmt lítið blóm og skáld. Það er nú þegar farið að klífa upp metorðastiga Nýhils. Sumsé enn á byrjunarreit. Næst eru það buslubækurnar. Vonandi er það ekki of stórt skref upp á við. Svo ég vitni í vinkonu mína hana Fröken Brókarsóttu Hlín: Já, það er klassík að rústa strákum á netinu.

Skrifa meira eftir minna en mánuð. Það er sumsé nýja viðleitnin mín að gera þetta blogg virkt aftur. Allavegana meðan e-ð hentir mig. Þessi hlaupatúr gæti t.d. orðið skrautlegur...

Reynt að birta síðan um kvöld miðvikudags:

Ásgeir hleypur bærði hraðar og lengra en ég hélt. Lyftir líka meira. Svo lítur hann líka vel út á meðan. Ég er ekki frá því að ég sé orðin enn skotnari í honum. Gamla íþróttablætið.

Tókst að birta í kvöld, laugardag. Fokk blokk (=blogg, svo ég geti skillurru rímað)